Spitsbergen 2018. Een reis met een missie
23 april 2018 was de dag dat ik de reis van mijn leven ging maken. Een reis met een missie. Ik mocht mee met een geselecteerde groep mensen om de veranderingen, ten gevolge van het klimaat, met eigen ogen te zien. Met elkaar plannen bedenken, over hoe we de verduurzaming in Nederland op gang gaan brengen.
De vraag was natuurlijk: 'Wat moest ik tussen al die CEO's?' Als iemand, die in concepten denkt en die misschien net even anders denkt dan de gemiddelde Nederlander, was ik welkom aan boord van de Rembrandt van Rijn. De boot waarmee wij vier dagen Spitsbergen gingen verkennen.
In de ochtend was er tijd voor excursies naar verschillende gletsjers en kregen we uitleg over de situatie op dat moment van het ijs en de CO2.
Een duidelijk uitleg over de noordpool als ijskast van onze aarde.
In de middag werd er gestart met overleggen aan boord die soms tot ver in de late uurtjes duurde. Ik was er al vrij snel achter dat deze mensen, uit de financiële wereld die in euro's denken, ook echt wel bezig zijn met het klimaat. Ook al is het lastig om als grote organisaties een andere weg in te slaan.
Resultaat?
Het belangrijkste resultaat van deze reis is dat de financiële organisaties een handtekening hebben gezet onder de Spitsbergen-ambitie, waar zij zich committeren aan de klimaatdoelstellingen (49% CO2-reductie in 2030, 100% in 2050), met een ambitie om het halen van deze doelen te versnellen waar mogelijk.
Actief meten en rapporteren, versnellen van de CO2-footprint reductie van alle investeringen en beleggingen.
Gebruik maken van klimaatscenario-analyses en science-based targets.
Integreren van concrete duurzaamheidsdoelen in de governance van de organisaties.
Actief zoeken naar mogelijkheden om samen te investeren in duurzame oplossingen.
Wat heb ik er mee gedaan?
Toen ik terug kwam van de reis voelde ik mij als het moment dat je vroeger naar een Zorro-film keek en je daarna je houten zwaard pakte om de wereld te gaan redden, van het kwaad. Maar zodra je het Zorro-masker weer af deed, kwam je er achter dat het behoorlijk lastig is om een verandering in gang te zetten. Waar we minder en verantwoordelijker moeten omgaan met alle luxe die we ons na de tweede wereld oorlog hebben verworven.
Mijn dieselauto is inmiddels vervangen door een elektrische auto (over luxe gesproken). Sinds zes jaar eet ik geen vlees meer. Na een korte tijd rond te hebben gelopen met een duurzaamheidsdepressie heb ik dit omgezet in een idee/concept. Iets wat ik normaal voor klanten doe, heb ik dit keer gedaan om het een plek te kunnen geven.
De Groene Sok is een concept om je CO2-footprint stap voor stap te verantwoorden. Als onderdeel van dit idee draag ik nu al meer dan 3 jaar, elke dag, groene sokken. Los van het voordeel dat mijn zonen nu niet meer mijn sokken stelen, denk je elke ochtend bij het aantrekken van de sokken: 'Wat kan ik vandaag beter of anders doen voor morgen?'. Zo spoort het mij aan om, als ik naar Den Haag of Amsterdam moet, met de trein te gaan. Zo heb ik een NS-Business Card en neem zelfs regelmatig de NS-fiets.
De Energietransitie in beeld brengen
Natuurlijk heeft het er ook aan bijgedragen om mij nog meer in te zetten voor SlimmemeterPortal.nl. De site waar we voor particulieren gebruikers het energieverbruik in beeld brengen en bewustwording de hoofdtaak is.
Op dit moment, met meer dan 140.000 gebruikers in SlimmemeterPortal.nl, gaan wij de energietransitie in beeld brengen van Nederland. Zo zijn wij begonnen met een gemeentepagina. Neem een kijkje hoe jouw gemeente het doet: Gemeenten. Of een mooie versie van gemeente Zwolle.
Al met al een reis om nooit meer te vergeten en een reis die mijn drijfveer is om een bijdrage te leveren aan het duurzamer te maken van deze wereld.
Dit was Spitsbergen 23 april 2018